Z okazji powrotu do „szkoły” mam dla Was zadanie – połączenie nauki polskiego i coachingu w rytmie odmiany przez przypadki. Stworzyłam je w zeszłym roku, ale dziś znów jest aktualne bo znów mamy 1 września.

Możemy zacząć od mianownika idąc w dół albo od wołacza idąc w górę. Chcesz być liderem/ką, mistrzem/mistrzynią, spokojny/a, jakiś/jakaś, przejdź przez te pytania po to aby poszerzyć swoje poczucie możliwości i wizję „JA” jako tego „wspaniałego”, tej „wspaniałej”.

MIANOWNIK (kto ? co? )

• Kto tak naprawdę tego chce?

DOPEŁNIACZ (kogo? czego?)

• Konkretnie czego chcesz? (lub kogo jeśli pracujemy w relacjach)

CELOWNIK (komu? czemu?)

• Komu zmieni się świat kiedy coachee taki będzie? Czemu ma to służyć

BIERNIK (kogo? co?)

• Kogo dotyczy ta zmiana, nad którą pracuje coachee? I co w niej jest korzyścią dla coachee?

NARZĘDNIK ((z) kim? (z) czym?)

• Z kim możesz taki się stać (czerpanie z otoczenia)
• Z czym potrzebujesz się zmierzyć

MIEJSCOWNIK (o kim? o czym?)

• O kim myślisz kiedy wyobrażasz sobie „swój cel” „swoja rolę”
• O czym myślisz kiedy wyobrażasz sobie „swój cel” „swoja rolę”

WOŁACZ (o!)

Krzyknij na całe gardło (w formie wołacza tą rolę, nad którą pracujesz), wyrażając to w ciele – „Mistrzu! Dzika Kobieto! Matko! Zdobywco!”

Ćwicz na zdrowie 🙂